Ir al contenido

Arti románicu n'Estremaúra

Dendi Güiquipeya
Ilesia de Santa María d'Alcántara.
Ilesia de Santa María la Mayol, en Trugillu.
Portá románica dela ilesia de Brozas.

L 'arti románicu n'Estremaúra es una delas manifestacionis artísticas más emportantis dela región duranti l'Alta Edá Meya, aprossimámenti entri los siegrus XI i XIII. Esti estilu llegó a Estremaúra por mé dela enfrugencia del románicu castellanu i leonés, adatándo-si alas condicionis localis, materialis disponiblis i tradicionis costrutivas.[1]

Contestu estóricu

[adital | adital cóigu]

El románicu estremeñu se desenroó nun periodu de consolidación del podel cristianu tras la Reconquista. La región era zona lindera con territorius musulmanis, lu que condicionó la costrución d'ilésias, monesterius i fortificacionis con un caráiti defensivo amás de religiosu.[2] Las órdinis melitaris i monásticas jugarun un papel decisivu ena difusión del estilu.

Caraiterísticas generalis

[adital | adital cóigu]

Entri las caraiterísticas del románicu estremeñú destacan:

  • Usu de murus canchúus i rebustus.[1]
  • Arcus de meyu puntu i bóvedas de cañón u d'argeru.
  • Plantas generalmenti de navi única o con crus latina.
  • Escassa decoración escultórica compará con otras zonas d'España, concentrándo-si en portás, capitelis i canecillus.
  • Materialis localis comu la piera i la mampostería.
  • Enfrugencia del arti moçárabi i prerrománicu en ciertas costrucionis ruralis.[3]

Prencipalis exemprus

[adital | adital cóigu]
  • Real Monesteriu de Guadalupi: enque más conocíu pola su fasi gótica i dela Renacencia, conserva elementus románicus ena su estrutura primitiva.[2]
  • Ilesia de Santa María d'Alcántara: exempru de templu románicu ligau ala ordin d'Alcántara.[1]
  • Ilesia de San Juan Bautista de Brozas: conserva portás i elementus arquitetónicus románicus.[3]
  • Ilesia de Santa María la Mayol de Trugillu: edificiu de transición con elementus románicus i mudéjaris.[2]
  • Ilesia de San Mateu en Caçris: conserva rajonis integraus en posterioris ampriacionis góticas.[1]

Escoltura

[adital | adital cóigu]

L'escoltura estremeña concéntra-si en portás, capitelis i canecillus con motivus geométricu, animalis i figuras umanas estiliçás. L'enfrugencia moçárabi i el caráiti linderu del territoriu condicionarun un estilu rançosu i funcional. Tamién se conservan angunas pieças de platería i tallas religiosas dela época.[3]

Referencias

[adital | adital cóigu]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Alonso, 1998.
  2. 2,0 2,1 2,2 García Mogollón, 1996.
  3. 3,0 3,1 3,2 Arteguias, 2006.

Bibliografía

[adital | adital cóigu]
  • Alonso, J. M. (1998). El románico en España. Madrid: Ediciones Encuentro. 
  • García Mogollón, F. J. (1996). Patrimonio artístico de Extremadura. Cáceres: Universidad de Extremadura. 
  • Arteguias (2006). «Arte románico en Extremadura». Consultado el 1 de septiembre de 2025. 


Arti n'Estremaúra

Rupestri · Megalíticu · Ibéricu · Romanu · Visigodu · Moçárabi · Islámicu · Románicu · Góticu · Mudejal · Renacencia · Praterescu · Herrerianu · Barrocu · Rococó · Neocrassicismu · Romanticismu · Realismu · Moernismu i Art Nouveau

Vel más artícalus al tentu de...