Diferencia entre revisiones de «Nominativu»

Dendi Güiquipeya
Contenido eliminado Contenido añadido
Tiu Fraili (carava | Contribucionis)
Sin resumen de edición
Tiu Fraili (carava | Contribucionis)
Línia 18: Línia 18:
=== Sintassi ===
=== Sintassi ===


== El nominativu en alemán ==
== El nominativu en luengas gelmánicas ==
=== Morfologia ===
=== Morfologia ===
=== Sintassi ===
=== Sintassi ===

Revisión de 13:16 19 may 2009

Agora ain pessonas trebajandu nesti artícalu
Por causa d'estu, puein faltal conteníus o avel marrus en el hormatu. Has el favol, enantis de hazel qualquiera muación, vai-ti ala carava a tentu d'esti artícalu pa poel cordinal la su redación.

El nominativu (IPA [nõmĩnaˈtiβu], del latín nominatiuum) es, tradicionalmenti, el nombri que recebi la holma dun sustantivu en hunción de sujetu. Veleí que se llami nominatiuum, la holma el sustantivu nombri ena su hunción prencipal, nominare. Otras categorias verbalis en hunción de sujetu se din tamién dil en casu nominativu, comu los pronombris, infinitivus u aljetivus.

Los antíguus gramáticus asseñalarun que una parabra que va en esti casu sirvi pa nominare. El nombri griegu hue el de ὀνομαστική i el carcu latinu nominatiuum.

Pol estensión se le llama al nominativu casu, anque ya dende la Antigüeá se consieró que los demás casus derivan del nominativu, hiziendu el destingu entri casus rectus (nominativu) i casus obliqui (el restu de casus).

El nominativu en sáscritu

Morfologia

Sintassi

El nominativu en griegu

Morfologia

Sintassi

El nominativu en latín

Morfologia

Sintassi

El nominativu en luengas gelmánicas

Morfologia

Sintassi

El nominativu en rusu

Morfologia

Sintassi

Bibliografia