Diferencia entre revisiones de «Copa»

Dendi Güiquipeya
Contenido eliminado Contenido añadido
Tiu Fraili (carava | Contribucionis)
Sin resumen de edición
Tiu Fraili (carava | Contribucionis)
Sin resumen de edición
Línia 27: Línia 27:


[[Category:Alfabetu griegu]]
[[Category:Alfabetu griegu]]
[[als:Ϙ]]
[[ar:قوبا (حرف إغريقي)]]
[[br:Koppa (lizherenn)]]
[[bg:Копа]]
[[ca:Qoppa]]
[[cy:Qoppa]]
[[da:Qoppa]]
[[de:Qoppa]]
[[el:Κόππα]]
[[es:Ϙ]]
[[eo:Kuoppo]]
[[fr:Koppa]]
[[gd:Qoppa]]
[[gl:Qoppa]]
[[hr:Kopa]]
[[is:Qoppa]]
[[it:Qoppa]]
[[he:קופא]]
[[ku:Qoppa]]
[[la:Koppa]]
[[lt:Kopa (raidė)]]
[[hu:Koppa]]
[[nah:Ϙ]]
[[nl:Qoppa]]
[[ja:コッパ]]
[[no:Qoppa]]
[[nn:Qoppa]]
[[pl:Koppa]]
[[pt:Ϙ]]
[[simple:Qoppa]]
[[sk:Koppa (grécke písmeno)]]
[[sh:Kopa]]
[[sv:Koppa]]
[[th:คอปปา]]
[[zh:Ϙ]]

Revisión de 08:25 28 Hún 2008

Alfabetu griegu
Α α Alfa Β β Beta
Γ γ Gama Δ δ Delta
Ε ε Éssilun Ϝ ϝ Digama
Ζ ζ Zeta Η η Eta
Θ θ Teta Ι ι Yota
Κ κ Capa Λ λ Lambda
Μ μ Mi Ν ν Ni
Ξ ξ Xi Ο ο Omicron
Π π Pi Ϻ ϻ San
Ϙ ϙ Copa Ρ ρ Ro
Σ σ Sigma Τ τ Tau
Υ υ Ípsilon Φ φ Phi
Χ χ Hi Ψ ψ Psi
Ω ω Omega Ϡ ϡ Sampi
Alfabetu griegu




Antígua letra el alfabetu griegu. Enos antíguus alfabetus, acupaba el lugal entri la Π i la Ρ, lugal ondi se conselva nel alfabetu latinu.

La su mayúscula era Ϙ i la menúscula ϙ.

El su nombri era κόππα [kőppa] (en muelnu ['kopa]).

Esta letra rescreci del feníciu qoph i hue gastá enos primerus alfabetus i en ciertus dialeutus para represental el alofonu [kɣ] alantri las letras O i Υ, pol sonali a los griegus mas próssimu al son semíticu: ϘΟΡΙΝΘΟΣ. El alfabetu calcídicu, proceenti de la isla d’Ubea, gastau ena Mana Grécia, gastaba velaquí esta grafia. Los etruscus l’apañarun i tamién los latinus. Los latinus escrebian tamién Q alantrinu las vocalis velaris O i V: PEQVLATVS, PEQVNIA. El latín se sirvió desta letra tamién pa represental el fonema labiuvelal induropeu /kw/ pol mé el dígrafo QV: QVIS, ALIQVANDO.

Cumu numeral, la copa, empreá cola grafia ϟ, representa el 90 (ϟ´).

Bibliografia

  • Bassols de Climent, M., Fonética latina, Madril, 1962.
  • Berenguer Amenós, J., Gramática griega, Barcelona, Bosch, 200237.
  • Liddell, H. G., Scott, R., A Greek-English lexicon, Oxford, Oxford University press, 19969.
  • Lejaune, M., Phonétique historique du Mycénne et du Grec ancien, París, Klinsieck, 1972.
  • VV. AA., Νεοελληνική γραμματική, Atenas, Οργανισμός Εκδοσέως διδακτικών βιβλίων, 2005.
  • VV. AA., Griego moderno para filólogos clásicos, Atenas, Ediciones Nefeli, 1999.