Cercunflehu

Dendi Güiquipeya
Marcas diacríticas

Acentus

acentu agú ( ´ )
dobri acentu agú ( ˝ )
acentu gravi ( ` )

brevi ( ˘ )
rabinu ( ¸ )
cercunflehu ( ^ )
diéresi ( ¨ )
coroni (᾿ )
puntu (diacríticu) ( · )

anunaasika ( ˙ )
anusvara ( ̣ )
chandrabindu ( )

hook / dấu hỏi ( ̉ )
larga ( ¯ )
ogonek ( ˛ )
ring / kroužek ( ˚, ˳)
espritu rúspiru ( )
espritu suavi ( ᾿ )

Marcas con usu diacríticu

apostrofi ( )
barra (diacríticu) ( | )
puntu dobri ( : )
coma ( , )
guión ( Prantilla:Unicode )
tildi ( ~ )
títulu ( Prantilla:Unicode )

La parabra cercunflehu es la tradución latina la parabra griega περισπώμενον particípiu el verbu περισπάω "prenuncial una parabra con acentu cercunflehu": περί = circum, σπώμενον = flexum. El cercunflehu es una las tildis ortográficas gastás en muchas idiomas con destintus prepósitus.

Vocalis con acentu cercunflehu

Acentu cercunflehu en griegu[Edital | Editá'l códigu]

Ena luenga griega, una parabra se consiera perispómena si se prenúncia con acentu cercunflehu (~) u (^) sobri la su úrtima u penúrtima sílaba. El acentu cercunflehu en griegu costaba duna elevación i caia el ton continas (˄), algu namás possibri en vocalis largas u ditongus nu mas pallá la penúrtima sílaba.

Parabras perispómenas[Edital | Editá'l códigu]

Nun sintiu estritu, se consiera perispómena la parabra que possei un acentu cercunflehu ena su úrtima sílaba, v. gr.: δοξῶν, κεφαλῶν, ἀγαπῶ, κεφαλῇ, τιμᾷ. Albondosas son las parabras desti heitu que rescrecin de contraicionis vocálicas: (κεφαλῶν < κεφαλάων, τιμᾷ < τιμάει).

Parabras properispómenas[Edital | Editá'l códigu]

Se dis qu’una parabra es properispómena quandu el su acentu cercunflehu cai pol cima la penúrtima sílaba, v. gr.: λῦε, Βαβυλῶνι, ἦλθον, ἐκεῖνος. Son perispómenas aquellas parabras que, en acabandu en sílaba brevi, alcibin el su acentu ena penúrtima sílaba larga, assinque dalcuerdu colos chambus morfolóhicus bichan tamién los acentus, v. gr.: κοῦφος (nom.) κούφῳ (dat.), κουφότερος (nom. supilativu).

Ena reholma ortográfica el griegu muelnu ena décaa los 80 se suprimió del escrebieru el sistema politónicu el griegu antíguu punu monotónicu de má qu’el cercunflehu angañu está en desusiu menus ena eición los testus griegus crássicus.

Acentu cercunflehu en purtugués[Edital | Editá'l códigu]

El purtugués gasta acentu cercunflehu (^) con el prepósitu d’asseñalal el afechi las vocalis meyas —ê [e], ô [o]— i de la central —â [ɐ]— en pusición tónica anti nasal u s, v. gr.: eletrônica, seqüência, contemporâneo, francês, compôs. En ves en quandu tien valol diacríticu: tem/têm, vem/vêm.

Acentu cercunfleu en francés[Edital | Editá'l códigu]

En francés asseñala, prencipalmenti un abrieru mayol i mayol duración la vocal, puyendu cayel encima las vocalis â, ê, î, ô i û. Esta duración procei de la perda dalgun son implotivu, hundamentalmenti s: fête < feste, hôpital < hospital, fenêtre < fenestre.

Acentu cercunflehu en rumanu[Edital | Editá'l códigu]

La luenga rumana escrebi un acentu cercunflehu (^) pol cima las vocalis â i î p’asseñalal el son vocálicu [ɨ] (llamás nel su alfabetu â din i î din) en parabras cumu mână, când u înger. Se gasta la â en pusición interna la parabra i î cumu primel u úrtimu son la parabra.

Acentu cercunflehu en andalús[Edital | Editá'l códigu]

Hormi a la prepuesta ortográfica Gorka Redondo Lanzas, el acentu cercunflehu se gasta p’asseñalal los sonis abiertus [ɛ], [ɑ] i [ɔ] a final parabra pol perda l’aspiración: lanzâ, zihnô, conzonantê.