Hepatitis

Dendi Güiquipeya

Prantilla:Ficha d'enfermedáLa hepatitis e una malotia inflamatoria qu'afeta al hígau. La causa puedi sel infeciosa (viral, bateriana, etc.), inmunitaria (por autoanticuerpus, hepatitis autoinmune) o tóssica (por casu por alcool, sustancia tóssicus o boticas). Tamién está considerá, dependiendu dela su etiolohía, una malotia de trasmisión sessual.

Ai virus específicus pa la hepatitis (virus hepatotropus), estu es, aquellus que solu provocan hepatitis. Desistin abonudus virus: A, B, C, D, E, F i G. Los más emportantis son los virus A, B, i C; en menol media, el D i el E, siendu los postrerus, F i G los últimus descritos i los menus estudiaus.

Otrus virus non específicus son:

  • Virus de Epstein-Barr (EVE): causanti dela mononucleosis infeciossa i d'amigdalitis.
  • Citomegalovirus (CMV): tieni tropismu hepáticu

Misterius[Edital | Editá'l códigu]

La hepatitis es una malotia dela que se conocin abondus misterius:

  • Infeción por virus, baterias o parásitus.
  • Trestornos de tipu autoinmuni.
  • Faltas debías ala interrución dela regación sanguínea normal del hígadu.
  • Traumatismus.
  • Presencia nel organismu de determinás droguas, tossinas, melecinas, etc.
  • Guarda de trestornus de tipu hereditariu como fibrosis quística o malotia de Wilson.
  • Tresfusiones de sangri ===

Hepatitis viralis[Edital | Editá'l códigu]

Vías de tresmissión[Edital | Editá'l códigu]

  • Virus A (HAV) y Y (HEV): fecal-oral. La jorma de tresmisión más frecuenti es por agua contaminá: verdulajus enjuagáus con esta agua, mariscus d'aguas barcunás, etc., polo que la igieni es fundamental pa una buena prevención. Tamién la puedi pegal un familiar o cualesquier otra persona infectá pol virus.
  • Virus B (HBV), D (HDV). Por vía parenteral: por tresfusionis, heriuras, xeringass contaminás; por contautu sessual al estal presenti los virus enus destintus fluyíus corporalis (semen, escupichina) o por relacionis sessuales traumáticas con çocostrus.
  • Virus C (HCV); Por vía parenteral, contaminación con sangri infectá, se topan presencia del virus enus fluyíus inque no puedi considerasi en cantidá comu pa producil la trasmisión del virus. La gafá por vía sessual dela hepatitis C es bien pocu frecuenti; paeci que se trasmiti por vía parenteral namás naquellus casus enus que haya relacionis sessualis con sangráu i altus nivelis de dañu ena mucosa anu-xenital. El Centro pal Control i Prevención de Malotias (CDC polas sus siglas n'inglés Centers for Disease Control and Prevention) sí arrecomenda l'usu de condón ente colleras monógamas discordantis (aquéllas enas qu'unu de los miembrus es positivu al virus i l'otru es negativu). Paeci que'l sessu vaxinal con penetración implica un nivel de riesgu menol de tresmissión en comparanza colas práticas sessualis qu'implican nivelis mayoris de traumatismu pa la mucosa ano-xenital (penetración anal, fisting o l'usu de juguetis sessualis).

Epidemioloxía[Edital | Editá'l códigu]

Distribución dela hepatitis A.
Distribución dela hepatitis B.
Distribución dela hepatitis C.

Hepatitis por tossinas[Edital | Editá'l códigu]

Ente los tóxicos se topan:

  • Amanita phalloides, que es bien hepatotóssica, pudiendo causal necrosis masiva i fallu hepáticu.
  • Tetracloruro de carbonu, cloroformu, tricloroetileno i tolos organoclorados producin esteatohepatitis.
  • Cilindrospermopsina, una tossina dela cianobacteria 'Cylindrospermopsis raciborskii' i otras baterias del mesmu xéneru.
  • Fosfatos blancos, tossina industrial tamién usá na guerra química.

Hepatitis de causa autoinmuni[Edital | Editá'l códigu]

Endilgui prencipal: Hepatitis autoinmune.Anormalidá nel HLA tipu I dela superficie delos hepátocitus, o alteración nel sistema inmune post infeiciones viralis, pueden provocal una reación autoinmuni del tipu celular en contra del texíu hepáticou.

Las personas con hepatitis autoinmuni con frecuencia carecin dotras malotias autoinmunes asociás, prencipalmenti la malotía celíaca (que sueli cursal con síntomas dixestivus levis, intermitentis o inclusivi ausentis), la diabetis tipu 1, la tiroiditis de Hashimoto i la enfermedá inflamatoria intestinal, entri otras.

Desordinis metabólicus[Edital | Editá'l códigu]

Las alteracionis metabólicas puein provocal dañu por acumuladua de sustancias a nivel delos diversus texíos del organismu, entri ellus, el hígau. La hemocromatosis i la malotia de Wilson carauteriçal por provocal hepatitis.

Ostrutiva[Edital | Editá'l códigu]

La ostrución hecha por cálculus, cáncer o parásitus (fasciola hepática) puein provocal dañu i tamien inflamación a nivel del híagau.

Hepatitis alcoólica[Edital | Editá'l códigu]

Producíu pola ingesta d'alcool. Resulta nel dañu direutu debíu al estrés ossidativo a nivel delos hepatocitus. El su pronósticu es variabli, dende casus autolimitaus asta situacionis más gravis.

Hepatitis isquémica[Edital | Editá'l códigu]

La hepatitis isquémica está causá pol amenorgamientu nel fluxu sanguíneu escontra los hepatocitus. usualmenti es por cuenta del amenorgamientu ena presión sanguínea (shock) conocíu tamién comu shock hepáticu. Los pacientis con hepatitis isquémicas generalmenti se topan ena mala traça por cuenta de a causa subyacenti al shock (que puedi sel d'origin hepáticu, sangráu masivu o falla del coraçón). Raramenti, la hepatitis isquémica puei sel causá por problemas localis enus vasus sanguíneus (talis comu trombosis o estenosis de l'arteria hepática, qu'es la responsabli por la llegá delos nutrientis al texíu hepáticu). Nel perfil hepáticu puei reparasi un aumentu transitoriu (hasta 10 días de duración) de las GOT y GPT, que entepasan los 1000 O/L. Es raru que dessista insuficiencia hepática crónica secundaria a hepatitis isquémica.

Déficit de 1-alfa-antitripsina[Edital | Editá'l códigu]

Nessus casus, el defectu d'alfa-1 antitripsina provoca acumulaura de proteínas nel retículu endoplasmáticu provocandu dañu inflamatoriu a nivel delos hepatocitus.

Esteatohepatitis no alcoólica[Edital | Editá'l códigu]

Hepatitis introducida nel muestru organismu, ena cual nu intervieni el consumu d'alcool.

Cuadru Clínicu[Edital | Editá'l códigu]

Primer semana (periodu preictérico de síntomas prodrómicus). Esti cuadru presenta mientras los primeres 5-6 días dela infeción i nos que'l pacienti nu sueli estal diagnosticáu:

  • Síndrome Xeneral: astenia, anorexa i falta de concentración. Artralxas, mialgiass, cefaleas, fotofobia, *

Febrícula o non. Dacuandu puedi desencaenal fiebri de 39 °C con arrepius.

  • Síntomas Dixestivus o non por distensión dela cápsula de Glisson qu'anicia dispepsia. Estogamuss, vultures.
  • Síntomas Respiratorius: farinxitis, tos i coriza.

A los 5-7 días:

  • Ictericia.
  • Síntomas de colestasis comu coluria (orina escura), acolia i hipocolia, hezis teñias o escoloraes, ictericia o subictericia ena conxuntiva, pruyiciu.
  • El depósitu d'anticuerpos puedi causal vasculitis comu púrpura.
  • Crioglobulinemia n'hepatitis pol virus C.

Diagnósticu[Edital | Editá'l códigu]

  • Historia Clínica con sintomatoloxía i detalli dela estoria de ingesta de boticas.
  • Analítica: se produzi un aumentu de 10 a 20 vezis de los nivelis séricos delas transaminasas, que tienin valoris entri los 300 i los 1.000, por cuenta del frayatu de los hepatocitos con salida al esterior del su conteníu. ↑TGO y ↑TGP. Tamién se deteta un aumentu de bilirrubina total, por mel tanta de bilirrubina indireuta o no conxugada como de bilirrubina direta o conxugada, siendo'l d'esta postrera mayol.

Curiju[Edital | Editá'l códigu]

El tratamientu prencipal es sintomáticu inque que l'específicu va dependel dela causa subyacenti. Es según enas hepatitis virales agudas va gatarsi medias de soporti i la hidratación, acutar l'usu de antiviralis, hasta'l momentu se disponía casi puramente d'interferón i ribavirina, ogañu (dende l'añu 2011) dessistin yá aprobaus inhibidores de polimerasa i proteasa pa casus por Virus hepatitis C (prencipalmente pol gran porcentagi de pacientis qu'evolucionan a hepatitis crónica) entri que notrus casus como por casu, na intossicación por paracetamol se gasta N-acetilcisteína.

Nel casu dela hepatitis crónica que lleva a insuficiencia hepática, na más van tratasi los efeutus secundarius a ésta (hemorragia digestiva alta, ascitis, infeiciones, etc.).

Ver tamién[Edital | Editá'l códigu]

  • Enfermedaes d'origin hídricu
  • 28 de huniu, Día Mundial contra la Hepatitis

Huentis[Edital | Editá'l códigu]

Prantilla:Llistaref

Atijus esternus[Edital | Editá'l códigu]

Prantilla:Commons