Meret Oppenheim

Meret Oppenheim
Enhormación pressonal
Nacencia	6 de octubre de 1913 Berlín (Imperio alemán)
Muerti	15 de noviembre de 1985 Basilea (Suiça)
Sepoltura	Carona
Residencia	París y Berna
Nacionalidá	Alemana y suiza
Familia
Collera	Max Ernst
Educación
Educau en	Académie de la Grande Chaumière
Enhormación profissional
Oficiu	Fotografu, letrista, pintol, modelo, artista visual, escoltol, ilustrador, diseñador de joyas, dibujante y artista
Ária	Pintura, joyería y diseño de joyas
Movimientu	Surrealismo
Génerus	Dada, desnúu y assemblage
Destincionis	Premio artístico (1975) Premio de arte de Berlín (1982)

Meret Oppenheim (Berlín, 6 d'otubri del 1913 - Basilea, 15 de novembri del 1985) hué una artista i retratista suíça qu'encaxa ena movición surralista.

Biografía

La su nacencia hué nel barriu berlinés de Charlottenburg, el su pairi era alemán i la su mairi suíça. Quandu tenía 16 añus esmençó a estuyal pintura i conos 19 añus se muó pa París a seguil conos sus estuyus ena Académie de la Grande Chaumière. Nesta ciá tuvu roçi con Alberto Giacometti i Jean Arp, que la convidarun a participal ena esposición surralista del Salon des surindépendants, aondi tuvu roçi con André Breton, Max Ernst i Man Ray. Pa esti últimu aposó de modelu enas sus retrataúras d'empelotus mas sonás.

Nel 1936 hizu la su obra mas soná Déjeuner en Fourrure (Almuezu en pelu), que hué unu delos ojetus mas sonaus del surralismu i ala postri hué mercau pol Museu d'Arti Moernu de Nueva York. Nel 1945 tuvu roçi con Wolfgang La Roche, con cúyu s'aconyugó quatru añus endispués i s'avallarun en Berna. Nel 1954 golvió ala su atividá artística col inseñu del hateau dela obra teatral de Picasso Le Désir attrapé par la queue (El deseu entallau pol rabu), que hizu Daniel Spoerri i s'inaguró en Berna. Nel 1958 s'entroduzi ena escoltura. Nel 1959 participó nuna esposición surralista en París cona su obra Festmahl (Conviti), enseñandu comestiblis nel cuerpu duna mugel empeloti cona cara dorá.

Nel 1967, hué reconocía en Estocolmu pol su grandi passau artísticu. El su trebaju tamién hué revivíu entavía mas enos añus setenta del passau siegru, polas académicas feministas qu'andavan a metel artistas olvidás ena estoria del arti. Nel 1975 ganó el Premiu d'Arti dela ciá de Basilea i nel 1982 el Grandi Premiu d'Arti dela ciá de Berlín. Duranti la su vida, tamién hizu alajas, escolturas, pinturas, mueblis, inseñu i poesía. Inseñó angunas huentis púbricas i privás enos sus añus caberus, comu la controvertía huenti de piera que inseñó pa una praça púbrica en Berna nel 1983, que reçumi augua, cría limu i mosgu verdi, que hué tomá primeramenti comu una mostrusidá polos abitantis dela ciá.

Palos añus ochenta del siegru passau esmiença a espubrical angunus escrevimientus, assina nel 1981 espublicó Sansibar qu'és un ramilleti de poemas. Alogu nel 1984, calavora cona revista d'arti Trou espubricandu un artículu dela huenti de Symbol des Wachsens und des Lebens, qu'está en Berna, i dispuesinu espubricó sotru ramilleti de poemas col títulu Husch, husch, der schönste Vokal entleert sich.

Endispués dela su muerti por un ataqui al coraçón, se hizierun angunas esposicionis coletivas i del su trebaju passau, peru'l mas grandi omenagi qu'á teníu, es la essestencia del Premiu Meret Oppenheim que dispensa anualmenti la Oficina suiça de coltura alos artistas con mas edá de quarenta añus.

Obra

• Ojetu (Almuezu en pelu), nel 1936.
• La mi platicanti, nel 1936.
• Mesa conas patas d'avis, nel 1939.
• Miss Gardenia, nel 1959.
• L'ardilla, nel 1959.
• Festmahl (Conviti), nel 1959.

Bibliografía

• Sansibar, ramilleti de poemas espubricaus nel 1981.
• Artículu dela huenti de Symbol des Wachsens und des Lebens de Berna, espubricau ena revista Trou nel 1984.
• Husch, husch, der schönste Vokal entleert sich, ramilleti de poemas espubricaus nel 1984.

• Datos: Q61594
• Multimedia: Meret Oppenheim / Q61594