Gentiliciu

Dendi Güiquipeya

El gentilíciu gastau en sustantivu se refieri al abitanti dun territóriu comu un país, una región, una ciá... (un suponel: el Estremeñu escrevió essi artículu).

Comu aljetivu, el gentilíciu endica qu'el sustantivu calificau provién dessi territóriu (un suponel: essa estuyanta es española).

El gentilíciu se horma con un sustantivu particulal (pol ejempru pracentinu) u —quandu ésti no dessisti— con el sujetu siguiu de la preposición "de" i el nombri el lugal del que se quiel denotal la proceéncia (mugel de Méria, ombri de Liechtenstein). El hormaeru el gentilíciu consierau a partil del nombri el lugal presenta abondus casus tantu inregularis comu regularis, hormándusi los regularis mas comunis cona raís i sufijus cumu -anu, -eñu, -iegu, -és, -inu, -eru i -cu (con angunas escecionis pol se empréstamus comu argivu, origináriu d'Argos).

Los gentilícius son generalmenti derivaus del nombri atual el lugal pero, angunas vezis, son derivaus dun antíguu topónimu (pol ejempru: Emerita-emeritensi). Quandu un gentilíciu se horma con dos nombris deferentis (un suponel: Méjicu-Estaus Unius, Itália-Estaus Unius, Anglosajónia-Estaus Unius) se gastan las primeras sílabas del primeru i la terminación "u" i el gentilíciu común del segundu, unius pol un guión (méjicu-estauniensi, ítalu-estauniensi, anglu-estauniensi...).

Atijus p'ahuera[Edital | Editá'l códigu]