Rústicu

Dendi Güiquipeya

Rústicu [ˈrʊhthiku] (en latín Quintus Iunius Rusticus, [ˈkwɪntʊs ˈjuːnɪʊs ˈrʊstɪkʊs]) hue un políticu i filósofu romanu. Nació pa primerus el sigru II, quiziá nietu Arulenu Rústicu i iju dotru Quintu Júniu Rústicu. Acupó emportantis puestus ena aristocracia emperial, huendu consúli pol dos vezis, la primera nel 133 comu sufetu i nel 162 comu ordináriu. Tamién trebajó en prefetura la ciá i holmó parti el Conseju Emperial. Pero polo que mas hue conociu Rústicu hue pola nombreria comu filósofu estoicu, toa una eminéncia nel sigru II. La corti lo precuró comu endirgaol el jovin Cesa Marcu Uréliu i hue pol mé de quien el huturu emperaol abraçó la filosofia estoica. Enos Revacaerus I 7 qu’escrebió el emperaol en estuviendu en campaña, mienta al filósofu comu ejempru moral i l’agraeci el beli desapartau de las artis retólicas i puéticas i beli envereau ena filosofia conos escritus Epitetu.


Estoicismu

Vieja Estoa: Zenon de Cítiu · Perseu · Aristó · Esferu · Erilu · Cleanti · Crisipu · Zenón de Tarsu · Crati de Malu · Diógeni de Babilónia · Apolodoru · Antípatru de Tarsu


Estoa Meya: Panéciu · Dárdanu · Nesarcu · Écatu · Posidóniu · Diódotu · Géminu · Antípatru de Tiru · Atenodoru de Caná


Estoa tardia: Séneca · Cornutu · Musóniu Rufu · Ufrati  · Cleomedi · Epitetu · Ierocli · Sestu de Queronea · Rústicu · Marcu Uréliu · Apolóniu de Calcedónia


Guipal mas endirguis al tentu...